dinsdag 22 januari 2019

Klaas tekent dynamisch naar model

Klaas tekent dynamisch naar model


Klaas kwam op een verjaardag naast een hem onbekende dame te zitten. En al snel waren ze in een levendig gesprek gewikkeld. Ze ontdekten al snel dat ze een gezamenlijke hobby hadden, namelijk het tekenen naar levend model. Liesbeth, zoals ze bleek te heten vertelde honderduit over een nieuw model dat ze op hun tekenclub hadden gekregen.

Dat model beheerste een techniek die dynamisch modeltekenen werd genoemd. Klaas had er nog nooit van gehoord. Liesbeth vertelde dat het veel gedaan werd tegenwoordig. Er was zelfs een website van. http://dynamisch-modeltekenen.blogspot.nl. Het kwam er eigenlijk op neer dat het model een groot aantal zeer korte poses aannam over een periode van een half uur of een uurtje.


"Oh, maar dan doen wij ook hoor", zei Klaas. "Poses van 10 minuten of van een kwartier. Best kort". Liesbeth begon te lachen. "Weet je wat kort is bij dynamisch modeltekenen? Denk maar aan een seconde of vijftien. Dus geen vijftien minuten maar 15 seconden. En weet je? Het is ontzettend leuk en leerzaam om te doen. Maar het is slopend. Ook voor het model trouwens."

"Ja, maar in 15 seconden kun je toch niets uitwerken?", probeerde Klaas het nog een keer. "Nee, natuurlijk niet", zei Liesbeth. "Maar dat is ook niet de bedoeling. Je moet de essentie van de stand vastleggen in een paar lijnen. En dat is inderdaad lastig. Maar het dwingt tot snel kijken en de eerste indruk vastleggen met maar een paar lijntjes.".

Klaas zag met plezier hoe enthousiast zijn buurvrouw was en besloot om het in zijn eigen tekenclub eens aan te kaarten. Maar daar was men duidelijk minder enthousiast. Sterker nog, men vond het maar onzin. En al helemaal niet iets om een keer uit te gaan proberen. Stel dat ze het niet leuk zouden vinden. Wat dan? Klaas gaf het op. Dit ging hem niet lukken.

Hij besloot de website die Liesbeth hem gegeven had eens op te zoeken. Want het model dat dit dynamisch modeltekenen organiseerde scheen ook bij mensen thuis te werken. Althans dat had Liesbeth verteld. En na even zoeken op internet vond Klaas het. http://modelaanhuis.blogspot.nl  En er stond zelfs bij dat hierbij ook het dynamisch modeltekenen mogelijk was. Hé. Dat was een leuke mogelijkheid.

Klaas nam contact op en hoorde van het model (Dat Henriëtte bleek te heten) dat ze dit dynamisch modeltekenen steeds vaker ging doen. Het idee kwam oorspronkelijk voort uit het poseren voor cursussen animatietekenen, zo vertelde ze.

En ze wist heel goed dat er door sommige tekenaars heel bedenkelijk naar gekeken werd. Maar ook dat eigenlijk elke club enthousiast was als ze het eens geprobeerd hadden. Het bleek altijd leuker te zijn dan men gedacht had. Er bleken nog andere varianten te zijn. Zoals bewegingen met bevriezing in de stand. Of herhalende standen die steeds terugkwamen.

Klaas wilde het allemaal wel eens proberen. Maar 2,5 uur? Dat vond hij voor een eerste keer wel erg lang. Maar dat was geen probleem vertelde Henriëtte. Want dan zouden ze eerst een uurtje snelle standen gaan doen om daarna over te gaan op een paar langere standen. Dan kon Klaas het eens uitproberen.

Klaas had wel gemerkt dat er op de tekenclub enkele mensen waren die het wel eens wilden proberen. En hij nodigde iedereen bij hem thuis uit. Het model zou ezels, een kacheltje en lampen regelen. Dat zat allemaal bij de prijs in.

De avond werd een groot succes. Het eerste uur met de snelle standen was voorbij voor iedereen er erg in had. Eigenlijk waren de poses daarna best lang. Nou ja, zo kwam dat nu bij iedereen over. Het wende kennelijk snel, die standen die elkaar zo vlug opvolgden.

Én een ding spraken de aanwezigen af: De volgende keer gingen ze net zo lang op de andere leden inpraten tot die het dynamisch modeltekenen ook een uit gingen proberen. Want dat was echt de moeite waard om te doen. Dat had iedereen nu wel ontdekt.

Die Liesbeth had het echt bij het rechte eind gehad en ze had niets teveel verteld. Dat was Klaas nu wel duidelijk geworden

 

 LEEST U JETJE'S DAG OOK AL?


 



 Dit blog maakt deel uit van het netwerk van Jetje's Art Fun
 

Josine gaat over op kleur

Josine gaat over op kleur


"Nee Suus. Hier tekenen we alleen naar naakt" sprak de dame die de modellen regelde voor de tekenclub op een wat strenge toon tegen model "Suzie" dat een leuke set kleding had aangetrokken. Iets van een buikdanseres met felle kleuren, belletjes en dergelijke.

Josine keek verbaasd op van het tekenbord waar ze net een groot vel papier op aan het vastplakken was. Ze had net de kleurige kleding van Suzie gezien en vond het juist heel leuk. Weer eens iets anders. Josine was van mening dat juist wat extra kleur een schilderij enorm kon verbeteren.

Maar dat was kennelijk niet de bedoeling. Want iedereen leek het met de modellenregelaarster eens te zijn. Er werd tenminste instemmend geknikt en enkele gaven aan dat ze het er mee eens waren. Hier werd naar het naakte lichaam getekend en wel naar een levend model. Dat deed men al vele jaren zo. En waarom zou dat nu dan moeten stoppen? Nee, dat ging men niet doen.




Suzie verdween weer in haar kleedruimte en kwam even later als Eva terug. "zo, dat is beter", sprak de dame die de modellen regelde. Josine vroeg het zich af. Ze vond het zelf duidelijk niet beter.

"Ik zag aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent", sprak de man naast haar. "Ik ben het wel met jou eens maar ach, ik heb mij hier aan aangepast. Maar ik heb ook wel een oplossing". "Wat voor een oplossing", wilde Josine weten. “Ik regel regelmatig een model met een paar mensen. Dat heet ‘Model aan huis’ en het kunstmodel dat dan komt -Ze heet trouwens Henriëtte- stemt helemaal af wat je wilt en je kunt uit allerlei thema's kiezen. Als je zin hebt kun je de volgende keer best komen. We zijn met 5 man en er is nog best plaats voor iemand".

Veertien dagen later belde Josine aan op het adres dat ze gekregen had. Binnen waren 3 dames en 2 heren bezig om hun ezel in orde te maken. Een model in een fel gekleurd pak stond al klaar. Zo, dat model zag er wel heel anders uit dan de modellen van de tekenclub. “Alles leek aan het model te bewegen. Dat werd nog een flinke klus om daar iets goed van te maken maar ja, ze had er zelf om gevraagd.”, zo bedacht Josine.

"Hier is nog een ezel", sprak een van de dames Josine aan en gaf haar een kleine ezel aan die helemaal uit te klappen bleek te zijn. "Het model neemt deze ezels mee." zei ze er nog bij. "We doen er zelf niets aan. Het is een ideaal systeem. Ze komt om de zes weken en straks gaan we met haar afspreken wat het thema voor de volgende keer zal zijn. Er zijn heel veel thema's mogelijk. Er staan voorbeelden op haar website. http://modelaanhuis.blogspot.nl.".

“Maar wie bepaalt dan de standen?”, vroeg Josine. "Dat doet het model zelf.", was het antwoord. “Henriëtte doet dit werk al zo lang, die voelt precies aan wat we willen en wat we zoeken.“.

Josine werd verbaasder en verbaasder. De tekenclub waar ze al langer kwam was best gezellig. Maar dat er clubs waren waar je met elkaar en met het model erbij een thema uit kon zoeken, dat was echt nieuw.

Josine pakte een stukje houtskool en begon te schetsen. Ze kreeg er steeds meer zin in.

 

 LEEST U JETJE'S DAG OOK AL?


 



 Dit blog maakt deel uit van het netwerk van Jetje's Art Fun
 

De damesclub tekent naar model

De damesclub tekent naar model


"Lachen kon je op de damesclub altijd wel", dacht Joke. Ze hadden een groepje van 5 dames die elkaar regelmatig opzochten en dan vaak iets samen gingen ondernemen. En inderdaad, gezellig was het zeker. Maar het was niet altijd even gemakkelijk om elke keer weer eens iets nieuws te ondernemen.

Over lachen gesproken: Haar dochter was naar de vrijgezellenfeestje van een vriendin geweest. Ze was enthousiast thuisgekomen en ook dat was kennelijk heel leuk en plezierig geweest. Terwijl eigenlijk niemand verstand van modeltekenen had gehad. Terwijl Joke nog eens nadacht over de verhalen van haar dochter kwam er een idee bij haar op: Zou het mogelijk zijn om zelf zoiets op te zetten?


Bijvoorbeeld samen met de andere dames een model te gaan tekenen? Ruimte was er wel. Dat was het probleem niet. Maar wat heb je verder nodig? Materiaal, ezels en dergelijke? Hoe kwam je daar aan? Kun je dat huren en zo ja, waar? En wat moet dat wel niet kosten?

Toch liet het idee Joke niet los. Zou je via Google ergens kunnen komen? Of via Facebook? Want daar was ze wat vertrouwder mee. Gewoon maar eens proberen. En ja, er was inderdaad een Facebookpagina over modeltekenen in je eigen huis. (https://www.facebook.com/modelaanhuis) En met een website met een schat aan informatie.

Het probleem van de inrichting van de tekenruimte werd direct opgelost. Het model regelde kennelijk alles. Zoals ezels, een kachel en een geschikte lamp. Alleen papier en tekenmateriaal moest men zelf meenemen want daar heeft iedereen zo een eigen voorkeur voor.  Er was verder alleen een geschikte ruimte nodig en die was er wel. Dit was eigenlijk best interessant! Even voorleggen maar aan de andere dames. En ook die zagen het idee van Joke direct zitten.

Maar goed, nu nog de stap zetten. Joke belde het nummer dat op de website stond. En kreeg een dame aan de lijn die Henriëtte bleek te heten. Zij was het model. Na 14 jaar ervaring opgedaan te hebben was ze voor zichzelf begonnen met deze "aan huis" service waar de tekenaars heel tevreden over waren. Henriëtte had vele verhalen hoe goed "model aan huis" werd ontvangen en hoeveel goede voorbeelden er van waren. Het zag er allemaal prima uit en Joke maakte een afspraak.

Een week later was het zover. Henriëtte stond ruim op tijd op de stoep met de spullen. Alles kreeg een plek en het model kwam goed zichtbaar in de kamer te zitten. Het was verbazend stil. Iedereen was zo geconcentreerd bezig om er iets leuk van te maken dat het veel stiller was dan normaal. Maar de resultaten vielen uiteindelijk iedereen mee. Men was het er na afloop helemaal over eens dat Joke voor een geslaagde bijeenkomst van de damesclub had gezorgd. En er zouden zeker nog wel een paar sessies gaan volgen!

 

 LEEST U JETJE'S DAG OOK AL?


 



 Dit blog maakt deel uit van het netwerk van Jetje's Art Fun
 

Bijles in modeltekenen

Bijles in modeltekenen


Hans had de neiging om zijn tekenspullen in een hoek te gooien. Hij was nu een paar maanden lid van een tekenclub. Hans wilde graag naar levend model gaan tekenen en had zich op een open dag over laten halen. Maar het was duidelijk niet iets dat je even deed. Hans had genoeg ervaring met tekenen en schilderen. Maar zo'n model, dat was toch wel wat anders.

Het was een beetje frustrerend dat de andere tekenaars duidelijk allemaal wél de nodige ervaring hadden. En dan die begeleider. Ach, de man bedoelde het natuurlijk wel goed. Maar zijn opmerking dat er in het werk van Hans een aantal "heel mooie lijnen" zaten had het er niet beter op gemaakt. Hans had liever gehoord wat er nog minder goed aan was. Daar had hij meer aan.


Hans was ervaren genoeg om zelf te zien wat wel ergens op leek. Maar ook wat beslist minder van kwaliteit was. Nu, dit laatste werk viel duidelijk in de laatste categorie. Het ging gewoon niet, het lukte niet. Het werd gekriebel en geklieder. En hoe meer van deze goedbedoelde aanmoedigingen Hans kreeg, hoe meer de moed hem in de schoenen zakte.

Het was niet echt een gebrek aan tekentalent. Ook dat kon hij zelf best beoordelen. Het was gewoon een soort gewenning. En zoals bij bijna alle creatieve beroepen: Hoe meer je het probeert te sturen en te dwingen, hoe minder het gaat. "Wat ik nodig heb," zo bedacht Hans plotseling, "is een soort van bijles. Gewoon ervaring opdoen. Tekenen, tekenen en nog eens tekenen." Maar, ja. Dat was op zich een prima idee maar vindt maar eens een model dat dit aanvoelt en dat je wil helpen om ervaring met modeltekenen op te bouwen. Jammer wel, want het idee was eigenlijk best wel goed.

"Wat je dan nodig hebt, is een soort van model aan huis", dacht Hans later. Zou zoiets bestaan? Google weet alles wordt er wel gezegd. Een model aan huis. Nou ja, gewoon proberen, nietwaar? Gewoon lekker aan elkaar. modelaanhuis. En kijk nu eens: Een Facebookpagina, een website, iets over dynamisch modeltekenen. Wat zou dat trouwens zijn? Daar moest hij later eens een keertje naar kijken.

Maar zou zo'n model dat bij je aan huis kwam begrijpen wat de bedoeling was? Nou ja, een keer opbellen kon geeen kwaad, nietwaar? Niet geschoten is altijd mis, tenslotte. De website http://modelaanhuis.blogspot.nl bleek een speciaal contactformulier te hebben.  En daar vroeg Hans naar een telefoonnummer dat een paar uur later binnen kwam in zijn postbus.

Hij kreeg het model direct aan de lijn. En Hans legde een beetje onwennig en onzeker uit wat de bedoeling was. Bijles in modeltekenen? "Best gek", dacht Hans. Maar het model, dat Henriëtte bleek te heten, had er helemaal geen problemen mee en lachte hem al helemaal niet uit. Ja, ze lachte wel want het bleek een vrolijke en goedlachse dame. Maar ze begreep precies wat hij wilde en vertelde dat ze dit wel vaker deed. Niet iedereen kan het tempo van een tekenclub even goed bijhouden en dan is wat hulp en extra oefening best handig.

Henriëtte vroeg of het om lange of juist hele korte standen ging en wat voor soort houdingen Hans dan wilde. Ze vertelde dat korte standen steeds populairder werden. Want dan pak je alleen maar de essentie van een stand. En je kunt heel veel standen in zeer korte tijd doen. Daarmee werd het uitstekend oefenmateriaal dat afleerde om na te denken. Je moest tekenen wat je zag.  Dynamisch modeltekenen noemde ze het. "Hé", dacht Hans, "die kreet ben ik ook op Google tegenkomen. Leuk".

Hans kreeg steeds meer het idee dat hij op het goede adres zat!  En hij maakte een afspraak voor een aantal dagen later. En er volgde nog een afspraak. En nog een. Natuurlijk, het model kost geld. Maar Hans maakte supersnel vorderingen op zijn tekenclub. En die club was ook lang niet gratis. Integendeel.

Een paar maanden later kreeg Hans weet eens een compliment van de begeleider: "Geweldig man, het lijkt wel of je bijles hebt gevolgd" zo sprak de begeleider. Hans lachte maar eens. "Je moest eens weten."

 

 LEEST U JETJE'S DAG OOK AL?


 



 Dit blog maakt deel uit van het netwerk van Jetje's Art Fun
 

Hannah hakt de knoop door

Hannah hakt de knoop door


Hannah keek nog eens naar het model dat kaarsrecht voor de groep op een stoel zat en dat wat onwennig de ruimte in keek. Het leek op zich best wel een aardige vrouw. Maar haar kleding die bestond uit een roze coltrui en een spijkerbroek was verre van inspirerend. Zeker niet in combinatie met die stijve houding met beide handen gevouwen in de schoot. "Een typische houding van een beginnend model", zo had Hannah wel eens gehoord. Het zou best kunnen. Je kwam deze houding wel vaker tegen.

Degene die de modellen regelde had al verteld dat het model was aanbevolen door degene die drie weken geleden geweest was. "Ze had snel geld nodig", zo had ze verteld en de modellenregelaar was zo aardig geweest om haar uit te nodigen om haar zo wat te laten verdienen. Maar ja, dat gebeurde wel erg vaak de laatste tijd. Hannah keek weer eens op haar horloge. Was het al pauze?


Na afloop deelde Hannah haar lichte ongenoegen met andere modeltekenaars. Niemand was er echt blij mee. Maar het was ook weer niet zo erg dat je er een probleem van ging maken. Aan de andere kant, iedereen tekende hier toch voor zijn plezier? En dan mocht je toch ook best wat plezier hebben? En je niet staan te vervelen?

"Ervaren modellen krijgen we hier toch niet", zo sprak één van de tekenaars. "Die zitten of nokvol geboekt, soms al weken en maanden van te voren, of ze beginnen voor zichzelf. Dat zie je ook steeds meer.". "Ja, maar die modellen zijn wel veel leuker om te tekenen", zei Hannah. "Dat moet toch niet zo moeilijk te regelen zijn?".

Ze herinnerde zich dat ze een tijdje geleden op Facebook een advertentie van zoiets tegengekomen was. Een model dat zelf sessies organiseerde. Iets met een model aan huis of zoiets. Hannah tikte voor de aardigheid eens een paar woorden in de zoekbalk van facebook. En ja, daar was het al. "Model aan Huis" Ofwel https://www.facebook.com/modelaanhuis

Hannah las met stijgende verbazing wat er allemaal wel niet mogelijk was. En hoe gemakkelijk het allemaal te regelen was. Het stelde niets voor. Alles kon, niets moest. Dat zoiets bestond!

Er was naast Facebook kennelijk ook een website en nieuwsgierig of daar nog voor meer informatie zou staan ging ze naar http://modelaanhuis.nl.blogspot.com

"Modeltekenen aan huis is ideaal! Vooral als u eens iets anders zoekt",
 zo stond er boven de pagina. "Nu, dat klopte wel." bedacht Hannah bij zichzelf. Wat afwisseling zou zeker geen kwaad kunnen. Ze zou het eens aan een paar collega-tekenaars voorleggen bij de volgende sessie. Want eigenlijk was dit toch wel waar ze naar op zoek was. En dat het allemaal zo volledig voor je geregeld werd, dat had ze al helemaal niet verwacht.

Een week later ging ze weer naar haar avondje modeltekenen. En enthousiast vertelde ze wat ze ontdekt had. Natuurlijk kwamen er direct vragen. Wie zorgde er dan voor de ezels? En wie had er een kacheltje voor het model als dat ongekleed poseerde? En een paar geschikte lampen? Die heeft ook niet iedereen.

Hannah stelde iedereen gerust. Volgens de website werd overal voor gezorgd. Zelf had ze een woonkamer waar best 5 mensen konden staan met een ezel. Dan waren ze de man een tientje kwijt voor een geweldige tekenavond met een ervaren model dat volgens de beschrijving niet snel voor een uitdaging opzij ging. "Nu, daar zag ze ook niet naar uit", dacht Hannah die ook de website http://em-ha-em-art-productions.nl/high5models/henriette al eens bekeken had.

Er meldden zich al direct spontaan vier mensen aan die het wel eens wilden proberen. Wat hadden ze tenslotte te verliezen? Een tientje als het niet beviel? Nu, dat was te overleven. Ze spraken af dat Hannah de volgende dag direct contact op zou nemen.  Er was een e-mailadres beschikbaar en een telefoonnummer.

Een week later had de eerste sessie plaatsgevonden en keek iedereen terug op een zeer geslaagde ochtend. Met een model dat zich als een soort kameleon aan allerlei vragen en wensen aan leek te passen. Dat dit ook mogelijk was. Het was een complete eyeopener.

Maar één ding wist Hannah zeker: Dit was beslist niet de laatste keer geweest.

Dat tekenen naar levend model zo leuk en zo bijzonder kon zijn.

Alles samengevat:

U regelt een ruimte en (eventueel) meer tekenaars.

Ik regel de rest.

Is dat ideaal of niet?