Bijles in modeltekenen
Hans had de neiging om zijn tekenspullen in een hoek te gooien. Hij was nu een paar maanden lid van een tekenclub. Hans wilde graag naar levend model gaan tekenen en had zich op een open dag over laten halen. Maar het was duidelijk niet iets dat je even deed. Hans had genoeg ervaring met tekenen en schilderen. Maar zo'n model, dat was toch wel wat anders.
Het was een beetje frustrerend dat de andere tekenaars duidelijk allemaal wél de nodige ervaring hadden. En dan die begeleider. Ach, de man bedoelde het natuurlijk wel goed. Maar zijn opmerking dat er in het werk van Hans een aantal "heel mooie lijnen" zaten had het er niet beter op gemaakt. Hans had liever gehoord wat er nog minder goed aan was. Daar had hij meer aan.
Hans was ervaren genoeg om zelf te zien wat wel ergens op leek. Maar ook wat beslist minder van kwaliteit was. Nu, dit laatste werk viel duidelijk in de laatste categorie. Het ging gewoon niet, het lukte niet. Het werd gekriebel en geklieder. En hoe meer van deze goedbedoelde aanmoedigingen Hans kreeg, hoe meer de moed hem in de schoenen zakte.
Het was niet echt een gebrek aan tekentalent. Ook dat kon hij zelf best beoordelen. Het was gewoon een soort gewenning. En zoals bij bijna alle creatieve beroepen: Hoe meer je het probeert te sturen en te dwingen, hoe minder het gaat. "Wat ik nodig heb," zo bedacht Hans plotseling, "is een soort van bijles. Gewoon ervaring opdoen. Tekenen, tekenen en nog eens tekenen." Maar, ja. Dat was op zich een prima idee maar vindt maar eens een model dat dit aanvoelt en dat je wil helpen om ervaring met modeltekenen op te bouwen. Jammer wel, want het idee was eigenlijk best wel goed.
"Wat je dan nodig hebt, is een soort van model aan huis", dacht Hans later. Zou zoiets bestaan? Google weet alles wordt er wel gezegd. Een model aan huis. Nou ja, gewoon proberen, nietwaar? Gewoon lekker aan elkaar. modelaanhuis. En kijk nu eens: Een Facebookpagina, een website, iets over dynamisch modeltekenen. Wat zou dat trouwens zijn? Daar moest hij later eens een keertje naar kijken.
Maar zou zo'n model dat bij je aan huis kwam begrijpen wat de bedoeling was? Nou ja, een keer opbellen kon geeen kwaad, nietwaar? Niet geschoten is altijd mis, tenslotte. De website http://modelaanhuis.blogspot.nl bleek een speciaal contactformulier te hebben. En daar vroeg Hans naar een telefoonnummer dat een paar uur later binnen kwam in zijn postbus.
Hij kreeg het model direct aan de lijn. En Hans legde een beetje onwennig en onzeker uit wat de bedoeling was. Bijles in modeltekenen? "Best gek", dacht Hans. Maar het model, dat Henriëtte bleek te heten, had er helemaal geen problemen mee en lachte hem al helemaal niet uit. Ja, ze lachte wel want het bleek een vrolijke en goedlachse dame. Maar ze begreep precies wat hij wilde en vertelde dat ze dit wel vaker deed. Niet iedereen kan het tempo van een tekenclub even goed bijhouden en dan is wat hulp en extra oefening best handig.
Henriëtte vroeg of het om lange of juist hele korte standen ging en wat voor soort houdingen Hans dan wilde. Ze vertelde dat korte standen steeds populairder werden. Want dan pak je alleen maar de essentie van een stand. En je kunt heel veel standen in zeer korte tijd doen. Daarmee werd het uitstekend oefenmateriaal dat afleerde om na te denken. Je moest tekenen wat je zag. Dynamisch modeltekenen noemde ze het. "Hé", dacht Hans, "die kreet ben ik ook op Google tegenkomen. Leuk".
Hans kreeg steeds meer het idee dat hij op het goede adres zat! En hij maakte een afspraak voor een aantal dagen later. En er volgde nog een afspraak. En nog een. Natuurlijk, het model kost geld. Maar Hans maakte supersnel vorderingen op zijn tekenclub. En die club was ook lang niet gratis. Integendeel.
Een paar maanden later kreeg Hans weet eens een compliment van de begeleider: "Geweldig man, het lijkt wel of je bijles hebt gevolgd" zo sprak de begeleider. Hans lachte maar eens. "Je moest eens weten."
