Josine gaat over op kleur
"Nee Suus. Hier tekenen we alleen naar naakt" sprak de dame die de modellen regelde voor de tekenclub op een wat strenge toon tegen model "Suzie" dat een leuke set kleding had aangetrokken. Iets van een buikdanseres met felle kleuren, belletjes en dergelijke.
Josine keek verbaasd op van het tekenbord waar ze net een groot vel papier op aan het vastplakken was. Ze had net de kleurige kleding van Suzie gezien en vond het juist heel leuk. Weer eens iets anders. Josine was van mening dat juist wat extra kleur een schilderij enorm kon verbeteren.
Maar dat was kennelijk niet de bedoeling. Want iedereen leek het met de modellenregelaarster eens te zijn. Er werd tenminste instemmend geknikt en enkele gaven aan dat ze het er mee eens waren. Hier werd naar het naakte lichaam getekend en wel naar een levend model. Dat deed men al vele jaren zo. En waarom zou dat nu dan moeten stoppen? Nee, dat ging men niet doen.
Suzie verdween weer in haar kleedruimte en kwam even later als Eva terug. "zo, dat is beter", sprak de dame die de modellen regelde. Josine vroeg het zich af. Ze vond het zelf duidelijk niet beter.
"Ik zag aan je gezicht dat je het er niet mee eens bent", sprak de man naast haar. "Ik ben het wel met jou eens maar ach, ik heb mij hier aan aangepast. Maar ik heb ook wel een oplossing". "Wat voor een oplossing", wilde Josine weten. “Ik regel regelmatig een model met een paar mensen. Dat heet ‘Model aan huis’ en het kunstmodel dat dan komt -Ze heet trouwens Henriëtte- stemt helemaal af wat je wilt en je kunt uit allerlei thema's kiezen. Als je zin hebt kun je de volgende keer best komen. We zijn met 5 man en er is nog best plaats voor iemand".
Veertien dagen later belde Josine aan op het adres dat ze gekregen had. Binnen waren 3 dames en 2 heren bezig om hun ezel in orde te maken. Een model in een fel gekleurd pak stond al klaar. Zo, dat model zag er wel heel anders uit dan de modellen van de tekenclub. “Alles leek aan het model te bewegen. Dat werd nog een flinke klus om daar iets goed van te maken maar ja, ze had er zelf om gevraagd.”, zo bedacht Josine.
"Hier is nog een ezel", sprak een van de dames Josine aan en gaf haar een kleine ezel aan die helemaal uit te klappen bleek te zijn. "Het model neemt deze ezels mee." zei ze er nog bij. "We doen er zelf niets aan. Het is een ideaal systeem. Ze komt om de zes weken en straks gaan we met haar afspreken wat het thema voor de volgende keer zal zijn. Er zijn heel veel thema's mogelijk. Er staan voorbeelden op haar website. http://modelaanhuis.blogspot.nl.".
“Maar wie bepaalt dan de standen?”, vroeg Josine. "Dat doet het model zelf.", was het antwoord. “Henriëtte doet dit werk al zo lang, die voelt precies aan wat we willen en wat we zoeken.“.
Josine werd verbaasder en verbaasder. De tekenclub waar ze al langer kwam was best gezellig. Maar dat er clubs waren waar je met elkaar en met het model erbij een thema uit kon zoeken, dat was echt nieuw.
Josine pakte een stukje houtskool en begon te schetsen. Ze kreeg er steeds meer zin in.
